Η οικογένεια παρότι θεωρητικά αποτελεί το ασφαλές καταφύγιο των μελών της, αντιμετωπίζει καθημερινά πολλαπλές στρεσογόνες καταστάσεις με συχνό αποτέλεσμα τη δημιουργία προβληματικών σχέσεων μεταξύ των μελών της. Η θεραπευτική κοινότητα στράφηκε με μεγάλο ενδιαφέρον στη μελέτη της οικογένειας ως ένα λειτουργικό σύνολο (συστημική προσέγγιση). Τα αποτελέσματα κατέδειξαν ότι τα προβλήματα που ανακύπτουν δεν αφορούν μόνο την τρέχουσα συμπεριφορά των μελών και την αλληλεπίδρασή τους στο εδώ και τώρα αλλά έχουν σαφή σχέση με ήδη υπάρχουσες ενδοψυχικές συγκρούσεις των ατόμων που απαρτίζουν το σύνολο -οικογένεια. Σε αυτήν την παραδοχή βασίζεται η ψυχαναλυτική οικογενειακή θεραπεία.
Η θεραπευτική προσέγγιση της οικογένειας αφορά συνεπώς το παρόν και το παρελθόν. Καταρχάς ο θεραπευτής εξετάζει τη δυναμική των σχέσεων των μελών και στη συνέχεια εισέρχεται μέσα από τις αναφορές τους στη δυναμική των σχέσεων στην οικογένεια προέλευσης των γονιών (παρελθόν). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο τα ασυνείδητα πρότυπα συμπεριφοράς που ήδη φέρουν στην οικογένεια οι γονείς και έχουν δημιουργηθεί σε κάθε μέλος κατά το παρελθόν, εντοπίζονται. Αυτά τα πρότυπα προβάλλονται και στα άλλα μέλη, επηρεάζοντας το παρόν της οικογένειας.
Ο εντοπισμός, η κατανόηση και η συνειδητοποίηση των συνειδητών και ασυνείδητων δυσλειτουργικών συμπεριφορών του κάθε μέλους, ο εντοπισμός των προβολών που διαδραματίζονται και η ανακατεύθυνση όλων αυτών μέσα από μια σειρά διορθωτικών κινήσεων είναι η βασική γραμμή αντιμετώπισης του θεραπευτή, προκειμένου η οικογένεια να μετατραπεί σε ένα λειτουργικό σύστημα.
Μέσω των συνεδριών που θα μετέχουν όλα τα μέλη ο θεραπευτής βοηθά την αναδόμηση των σχέσεων με απώτερο σκοπό την εξάλειψη των συμπτωμάτων και στην δημιουργία καλύτερου κλίματος μέσα στη οικογένεια.
Η οικογενειακή θεραπεία αποκαθιστά τη σταθερότητα στην οικογένεια, βελτιώνει την επικοινωνία μεταξύ των μελών και εντέλει βοηθά και την προσωπική εξέλιξη του κάθε μέλους.