Η σεξουαλικότητα δεν αποτελεί ικανοποίηση μόνο σωματικών αναγκών αλλά απαντά και σε ψυχικές ανάγκες. Ο όρος που χρησιμοποιείται στην ιατρική είναι «Ψυχοσεξουαλικότητα».
Οι διαταραχές της σεξουαλικότητας εντείνονται σε ένα ευρύ φάσμα από την διαταραχή της σεξουαλικής επιθυμίας ή διέγερσης, τη διαταραχή οργασμού έως τις ονομαζόμενες «παραφιλίες» που περιλαμβάνουν το σαδισμό την ηδονοβλεψία τον φετιχισμό και πολλά άλλα.
Για τις περισσότερες από αυτές και εφόσον δεν υπάρχει οργανικό υπόβαθρο, η ψυχοθεραπεία είναι η βασική θεραπευτική επιλογή. Τα άτομα που εμφανίζουν τέτοιου τύπου διαταραχές δυσκολεύονται σημαντικά να μοιραστούν τους προβληματισμούς τους και τις ανησυχίες τους, θεωρώντας πως δεν είναι «φυσιολογικοί» και θα κριθούν ανεπαρκείς.
Οι σεξουαλικές διαταραχές, εφόσον αποκλειστούν οι οργανικοί παράγοντες οφείλονται σε ασυνείδητες αιτίες οι οποίος αν δεν εντοπιστούν και αντιμετωπιστούν παραμένουν εκεί και ταλαιπωρούν το άτομο.