Πρόκειται για ψυχική διαταραχή με συνήθη συμπτώματα τις ακουστικές ή οπτικές ψευδαισθήσεις, παρανοϊκές ιδέες, αποδιοργανωμένη σκέψη και ομιλία.
Η διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο από ψυχίατρο. Πρόκειται για μια χρόνια διαταραχή και η αντιμετώπισή της είναι ένας συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής και ψυχοκοινωνικής θεραπείας. Η ψυχοκοινωνική παρέμβαση μετά την φαρμακευτική σταθεροποίηση του ασθενή είναι κρίσιμη για την αντιμετώπιση των καθημερινών προκλήσεων, την εκπαίδευση των κοινωνικών του δεξιοτήτων αλλά και την αλληλεπίδραση με την οικογένεια του.
Τα φάρμακα που χορηγούνται για τη μείωση των ψυχωσικών συμπτωμάτων είναι:
- Αντιψυχωσικά φάρμακα: Χρησιμοποιούνται για τη μείωση των ψυχωσικών συμπτωμάτων. Περιλαμβάνουν τα κλασικά αντιψυχωσικά(όπως η χλωροπρομαζίνη και η αλοπεριδόλη)
- Άτυπα αντιψυχωσικά(όπως η ρισπεριδόνη και η ολανζαπίνη) τα κλασικά αντιψυχωσικά, αλλά και τα άτυπα..
Η διαχείριση της σχιζοφρένειας μπορεί να δημιουργήσει ένα ευρύ φάσμα προκλήσεων, όχι μόνο για τα άτομα που έχουν διαγνωστεί, αλλά και για τις οικογένειες και τις κοινότητές τους. Πολύ συχνά το κοινωνικό στίγμα εντείνει το αίσθημα απομόνωσης του πάσχοντα και αποτρέπει το ίδιο ή το οικογενειακό του περιβάλλον στο να αναζητήσει βοήθεια.
Η διαταραχή αυτή καθαυτή δημιουργεί τεράστια προβλήματα στις σχέσεις του πάσχοντα και στην κοινωνική και επαγγελματική του λειτουργικότητα. Η οικογενειακή υποστήριξη που παρέχει ο ψυχίατρος μπορεί να βοηθήσει τα μέλη καταρχήν να κατανοήσουν το πρόβλημα και να ανταποκριθούν πιο αποτελεσματικά στην κατάσταση. Η Γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT) αλλά και η οικογενειακή ενδείκνυνται έτσι ώστε να γίνει σωστή διαχείριση της διαταραχής.
Επίσης οι ομάδες στήριξης και η ομαδική ψυχοθεραπεία λειτουργεί εξαιρετικά αφού παρέχει ένα δίκτυο αλληλοϋποστήριξης μεταξύ ατόμων με την ίδια διάγνωση και εμπειρίες.